Hemel op Aarde

inspiratie en creatie

6 mei 2020 stortte onze wereld in…

Ik had al enkele weken last van mijn longen. De huisarts vermoedde een longontsteking, maar de antibiotica werkten niet. De klachten hielden aan: hoestbuien, benauwdheid en een verminderde conditie. De dag na Koningsdag zat ik bij haar in de spreekkamer. Ze vertrouwde het niet en stuurde mij voor een CT-scan naar het ziekenhuis. Op 6 mei volgde de uitslag. De arts vertelde ons dat ik uitgezaaide longkanker had. Genezing was onmogelijk. Stadium 4, palliatief. Volgens hem zou ik niet meer beter worden.

Ik had nooit gerookt en heb altijd gezond en bewust proberen te leven. Wie had dat gedacht? Ik voelde me opeens heel kwetsbaar en in de steek gelaten. Waarom? Die vraag hield mij voortdurend bezig.

Twee dagen later kreeg ik een medicijn dat de groei van de cellen zou afremmen. Gelukkig sloeg dat goed aan: de klachten verdwenen en ik voelde me stukken beter. Toch kon ik in die periode niet werken en onze inkomsten gingen hard achteruit. Corona en de lockdown waren ook niet bevorderlijk. Mijn vrouw en kinderen gingen in de ‘overlevingsstand’. Geen bezoek van familie en vrienden om mij te troosten of elkaar eens goed in de armen te nemen. We waren volledig op onszelf aangewezen.

Ik heb mezelf toen voorgenomen om er elke dag het beste van te maken. Om te genieten van mijn gezin. En om alleen die dingen te doen waar ik gelukkig van word.

Ergens wist ik dat die ziekte niet zomaar in mijn leven kwam. Het zorgde ervoor dat ik mezelf opnieuw moest uitvinden. Mijn bedrijf liep goed. Ik had genoeg opdrachten en klanten. Tot corona en die diagnose. Wat zag ik over het hoofd?

Het enige wat ik kon bedenken, was dat het misschien tijd werd om los te laten. Maar wat dan? Ik was ervan overtuigd dat ik daar al heel lang mee bezig was. Ik hielp anderen daar ook mee: om los te durven laten wat hen niet meer diende. Het zette me aan het denken. Door het weinige sociale contact met anderen kreeg ik daar ook de ruimte voor en kon ik me helemaal terugtrekken in mijn ‘cocon’. Dat had ik echt nodig. Een soort bezinningsperiode.

In juli 2022 besloot ik om mijn persoonlijke consulten stop te zetten. Het kostte mij meer energie dan dat het mij opleverde. Het risico was dat er geen inkomsten meer zouden zijn. Ik begon cliënten langere coachingstrajecten aan te bieden. Daarnaast gaf ik online meditaties . Zo kon ik mijn tijd en energie beter verdelen, dacht ik. En dat was ook zo. Hierdoor kwam er ruimte om mijn eigen uitdaging aan te gaan en meer nadruk te leggen op zelfzorg en eigenliefde. Termen die ik jarenlang gebruikte voor anderen die het spoor bijster waren, maar niet op mezelf toepaste.

6 mei 2020, die dag van de diagnose, ligt al ruim twee jaar achter ons. Ik heb mijn goede en minder goede dagen. Ik besef dat ik in ‘reservetijd’ leef. Ik zie de ziekte als een uitdaging, die het beste in mij naar boven brengt. Dus geen tijd verspillen, maar ervoor gaan!

22 oktober 2022 sta ik daarom weer op het podium. In mijn stad: Breda. In een voormalig kerkgebouw in mijn eigen wijk, notabene! Deze middag staat in het teken van de levens- en ondernemersverhalen van zes mensen, waaronder dat van mijzelf. Zes persoonlijke verhalen van mensen die jou inzichten kunnen geven om verder te komen: in je leven en/of werk.

Alle sprekers hebben een bijzondere band met mij en met elkaar. We zijn vrienden geworden voor het leven.

Ook jij bent welkom om naar The World Is Your Stage te komen: of je nu ondernemer bent of niet. Het is een eenmalig evenement, want niemand weet wat de toekomst brengt. Dat is hoe ik nu in het leven sta: wacht niet af, stel niet uit wat je wil doen of wie je wil zijn. Neem die eerste stap naar jouw ‘nieuwe’ leven. Je bent niet alleen.

Meld je nu aan! Ik spreek je graag de 22ste oktober!